Największa gwiazda niemego kina rosyjskiego. Miała zostać baletnicą, była nawet uczennicą w Teatrze Bolszoj, występowała na scenie razem z Wierą Komisarżewską, która była jej idolką. 

Swoją pierwszą rolę zagrała w Annie Kareninie w reżyserii Władimira Gardina. Oczywiście grała Kareninę. Ale to w filmach Jewgienija Bauera zdobyła ogromna popularność: Pieśń triumfującej miłości była prawdziwym hitem i przyniosła Wierze tytuł "Królowej ekranu".

Jej filmy pojawiały się zarówno w czasie I Wojny Światowej jak i podczas rewolucji w 1917 - bywało, że nowe filmy z jej udziałem pojawiały się nawet co trzy tygodnie.

Zmarła zaledwie w wieku 25 lat. Oficjalnie była jedną z ofiar panującej wtedy pandemii grypy. Nieoficjalnie mówi się, że została otruta przez francuskiego ambasadora, który podejrzewał ja o bycie bolszewickim szpiegiem.

Co jest smutne, spekuluje się, że filmów z jej udziałem jest przynajmniej pięćdziesiąt, być może nawet około 100. Niestety do naszych czasów przetrwało zaledwie kilka nagrań.

Ani słowa o polityce, tytuł jak najbardziej dosłowny :)

 
  
 
  
 

źródło

Uwielbiam takie zdjęcia - zresztą młode panny prezentują się na nich naprawdę świetnie. W obowiązkowych strojach/uniformach wyglądają elegancko i pewnie na nieco starsze niż są w rzeczywistości. Zdjęcia byly robione na przełomie XIX i XX wieku, a znalezione - na blogu humus. 



 
   

Pewna młoda artystka Anna Grosh, urodzona w Kranojarsku a obecnie mieszkająca w Kalifornii, zachwyciła się cyrylicą i jej przemianą na przestrzeni lat. Co więcej postanowiła odtworzyć jej piękno, które za czasów Piotra I zostało nadszarpnięte. Ale najlepiej opowie ona o tym sama - i to ze świetną oprawą:

I oto próbka efektów jej pracy:

Więcej  możecie znaleźć na jej stronie, a nawet jeżeli macie chwilę czasu - jej książka o cyrylicy jest dostępna do ściągnięcia.